Emigrantvisa av Tekla Holmgren, Klimpfjäll

Farväl, farväl du Nordens svea kullar
Ej mer jag dig måhända skåda skall!
Långt bort i fjärran skall mig vågen lulla,
Att lyda ödet är mitt trogna kall

Farväl, farväl du kärleksfulla moder
Uti vars famn jag mer ej vila skall!
Farväl I syskon kär, min dyre broder,
Farväl, o fader, vänner, fränder all´.

Ej mer vid kyrkan invid kultsjöstranden,
Vars klockors toner kallar än till bön,
Nu sångens eko genom lunden skallar.
Två syskon vilar under kullen grön.

Hur bittert är att evigt från dig skiljas,
Du sköna land, varest min vagga stått!
Och alltid skall jag dig, min hembygd minnas,
De smala stigar som min barndom gått!

O bittra tanke, varför så mig såra!
O hembygd, varför övergav jag dig!
O bittra tanke, skynda måttet råga,
Hur hänsynslöst du grymt marterar mig!

Ännu en gång, o fosterland du dyra,
Farväl, farväl, jag skall ej glömma dig!
Från hjärtat går min sång, den svaga lyra.
Nu tystnar sången – tåren är förbi.